นิสัยที่พูดว่า “ฉันจะมีความสุขเมื่อ…” ทำให้เราโหยหาและค้นหา แทนที่จะเพลิดเพลินและใช้ชีวิต เพราะทุกครั้งที่เราพูดว่า เราจะมีความสุขในชีวิต นั่แปลว่า ณ ขณะนี้เราไม่มีความสุข
ตอนหนึ่งในซีรี่ย์ เท็ด ตอน "How to Be a Better Human" กล่าวถึงทำไมเราต้องหยุดพูดประโยคที่ว่า "ฉันจะมีความสุขเมื่อ..." เดี๋ยวนี้! เราพูดคำเหล่านี้ตลอดเวลาอย่างลวกๆ ไม่ใส่ใจ พวกมันดูไม่มีพิษมีภัย แค่แสดงออกถึงความปรารถนาหรือความฝัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว นิสัยชอบพูดว่า “ฉันจะมีความสุขเมื่อ…” นั้นร้ายกาจกว่าที่เห็นภายนอกมาก
นั่นเป็นเพราะ “ฉันจะมีความสุขเมื่อ…” ไม่ใช่แค่วลี แต่มันคือกรอบความคิด และกรอบความคิดนั้นทำให้เราเฝ้ารอความสุขแทนที่จะปลูกฝังความสุขในชีวิตของเราในตอนนี้
ความสุข (Happiness) และความปิติยินดี (joy) ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
ความสุขคือการประเมินอย่างกว้างๆ ว่าเรารู้สึกอย่างไรกับชีวิตเมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งมีความหมายเหมือนกันกับสิ่งที่นักจิตวิทยาเรียกว่า “ความเป็นอยู่ที่ดีตามอัตวิสัย” และครอบคลุมปัจจัยต่างๆ มากมาย รวมถึงความรู้สึกของเราเกี่ยวกับสุขภาพและงานของเรา รู้สึกว่าเรามีความหมายและจุดมุ่งหมายในชีวิตหรือไม่ และความรู้สึกเชื่อมโยงกับคนอื่นอย่างไร
หากความสุข (Happiness)คือความรู้สึกของเราที่มีต่อชีวิตของเราเมื่อเวลาผ่านไป ส่วนความปิติยินดี(Joy)คือสิ่งที่เรารู้สึกในขณะนั้น
ความปิติยินดีคืออารมณ์เชิงบวกที่พลุ่งพล่านและรุนแรงชั่วขณะ เราสามารถบอกได้ว่าเรากำลังประสบกับความปิติยินดี เพราะเรารู้สึกได้ในร่างกายและจิตใจของเรา เรายิ้มและหัวเราะ ท่าทางของเราเปิดออก และเราอาจรู้สึกอบอุ่น ความปิติยินดีทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นตัวของตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุด มีพลัง และมีชีวิตชีวา
การวิจัยแสดงให้เห็นว่าในขณะที่ความสุขมีแนวโน้มที่จะพุ่งสูงขึ้นหลังจากเหตุการณ์สำคัญในชีวิตประเภทนี้มันมีแนวโน้มที่จะกลับไปสู่จุดที่ตั้งไว้ตามธรรมชาติหลังจากนั้นไม่นาน การบรรลุเป้าหมายอาจรู้สึกดี แต่ในที่สุด เราก็เริ่มมองหาเป้าหมายต่อไป และจากนั้นเราก็กลับมาคิดว่า “ฉันจะมีความสุขเมื่อ…” อีกครั้ง
สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าเราไม่ได้มีอำนาจควบคุมมากนักว่าเรื่องใหญ่เหล่านี้จะเกิดขึ้นกับเราอย่างไรหรือเมื่อใด และปัญหาคือเมื่อเราจดจ่อกับเหตุการณ์สำคัญเหล่านี้ มันอาจบั่นทอนความสุขที่เราพบในชีวิตตอนนี้
'กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในการแสวงหาความสุข เราลงเอยด้วยการเลื่อนความสุขออกไป'
