Midlife crisis ปัญหาวัยกลางคนของการห่วงหน้าพะวงหลัง ความท้าทายในการเติบโตอีกขั้นที่ทุกคนต้องเจอ

หลายคนเมื่อเข้าสู่วัยกลางคนมักจะประสบปัญหา Midlife crisis การพบเจอทางแยก หรือปัญหาที่เราพยายามหลีกเลี่ยงมาครึ่งชีวิต ถาโถมในช่วงเวลาที่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว

1 ในปัญหาสุดคลาสสิคคือปัญหาด้านอารมณ์ทั้งต่อตัวเอง และต่อคนในครอบครัว ความรู้สึกที่ว่าช่วงวัยทีน และวันกลางคนคือช่วงเวลาแห่งการเติบโตอย่างจริงจัง และเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านที่เราต้องประสบ

ความหวังลึกๆในใจที่ว่าไม่อยากให้พ่อแม่ด่วนจากไป และไม่อยากให้ลูกๆ ออกจากบ้าน ตัวแทนของคนที่มีพ่อแม่เป็นบูมเมอร์ และเป็นแม่ของคนหนุ่มสาว ความไม่มั่นคงทําให้รู้สึกเหมือนเป็นวัยรุ่นที่ถูกกีดกัน อยากไปเที่ยวกับแก๊งผู้หญิงเท่ๆ ในขณะที่เผชิญกับความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ว่าพ่อแม่ที่แก่ชราขึ้นทุกวัน

คำถามคือ ตัวเราเองกลัวการถูกทอดทิ้ง หรือ กลัวว่าการถูกทอดทิ้งจะสร้างบาดแผลอะไรกับเรา 

สถานการณ์ที่เปราะบางนี้เป็นความท้าทายใหม่ เพื่อทําความเข้าใจรากฐานทางอารมณ์ การเปลี่ยนมุมมอง จากค่านิยมทางสังคมเป็นค่านิยมส่วนบุคคลทําให้ตระหนักถึงสาเหตุของอารมณ์แปรปรวน

ระบบความเชื่อต้องการการเปลี่ยนแปลง ไม่สามารถตอบสนองการวัดคุณค่าของสังคมได้อีกต่อไป เราต้องกําหนดกรอบว่าเราเป็นใครในความสัมพันธ์กับตัวเอง

เช่นเดียวกับช่วงวัยรุ่น วัยกลางคนเป็นช่วงเวลาแห่งการเติบโตอย่างลึกซึ้งของตัวเราเอง มักจะได้รับผลตอบแทนจากการตระหนักรู้ในตนเองที่เพิ่มขึ้นและความเป็นตัวของตัวเองที่กล้าหาญมากขึ้น โดยการซักถามความหมายเบื้องหลังวิกฤตวัยกลางคน เราสามารถชี้แจงโครงสร้างที่ท้าทายความต้องการที่แท้จริงของมนุษย์